Sebagai bekal untuk perpisahan 2 purnama itu,dan mungkin 3 purnama...
Tapi aku malu,malu atas ketegasanku...malu pada Prinsipku...
Aku melihatmu,tapi itu jauh,teriak pun,suaraku tidak akan sampai ke telingamu...kubatalkan niatku,karna ku yakin kau pasti menolakku...memang hanya aku,hanya aku yang selalu mengodamu...bukan ku malu,tapi kesal dengan sifat dan sikapku...
Jika nanti kita berjumpa lagi,pertemuan itu,pasti ku tak sanggup hadapi...kau tau,andai pun aku memelukmu,jantungku pasti berdebar seperti baru lagi melihatmu,aku senang,aku selalu kaget karnamu...berbunga bunga,yaahhh begitulah...bersemangat,,!!!hahahahahahaha
Hahahahahaha....jangan kau lupa jika aku minta kau memanggilku,begitu juga,jika aku memanggilmu...
Hahahahahaha....bergelora,rancak...bikin aku lupa,siapa namaku...hahahahahaha
Berlebihan...hahahahahaha....
Apa yang harus aku katakan lagi...?
Apa yang harus kukenang lagi..???
Aku hanya selalu berharap,"KAU BISA MENGAKUIKU"...
Tidak ada komentar:
Posting Komentar